Άχρωμες Εικόνες

Ξυπνάω τα βράδια να σε βρω-
στα σεντόνια σε ψάχνω αλλά μόνος είμαι-
σ’ αναζητώ.
Σ’ αναζητώ μέσα στις άχρωμες εικόνες-
ξεθωριασμένες σκέψεις σε ποθούν.
Το χαμόγελο σου θέλω να δω-
να με σώσει.
Είναι παράλογο-
μα η ζωή θα ήταν άλογη
αν ήταν όλα λογικά.
Τα σεντόνια είναι κρύα και έξω βρέχει δυνατά,
αφήνω ελεύθερο το σώμα μου ξανά,
χάνομαι στα σεντόνια μήπως σε βρώ.
Η βροχή χτυπάει στο τζάμι
ρυθμικά-
με τον χτύπο της καρδιάς.
Κοιμάμαι,
ξυπνάω ξανά.
Ξυπνάω και θέλω να σε δω,
στα σεντόνια σε ψάχνω αλλά μόνος είμαι τελικά,
μου λείπει η παρουσία σου.
Παράλογη παρουσία και φυσιολογική απουσία.
Άχρωμες είκονες ζωγραφίζω στο κορμί μου,
πέφτω στα άσπρα τα σεντόνια-
ψάχνω-
βρίσκω την μυρωδιά σου-
ταξιδεύω μακριά.
Δεν είσαι εδώ,
είνια παιχνίδια του μυαλού
που ενδίδω σαν μικρό παιδί.
Δεν θέλω μοναξιά-
έμαθα να έχω κάτι απο εσένα,
εσένα,
που δεν σε είχα ποτέ παλιά.
Η βροχή πέφτει πιο δυνατά,
τα τζάμια απο την υγρασία
θολώνουν.
Φωτογραφική εικόνα.
Σκοτάδι έξω-
φώτα τρεμοσβήνουν,
εγώ πέφτω και ενδίδω, παιχνίδια μυαλού.
Το άγγιγμα σου σκέφτομαι-
πεθαίνω στην σκέψη της αναμονής,
συνήθεια που δεν είχα ξανά-
η αναμονή.
Στα σεντόνια τυλίγω την παράνοια μου-
και κοιτάω στο κενό,
χάνω τις λέξεις και σιωπώ.
Μου λείπεις και δεν ελέγχω
τον ήχο των λέξεων στο μυαλό-
χάνομαι στο άσπρο.
Σεντόνια-
βροχή-
τρέλα-
μα.....